გრიგოლ ორბელიანი

გრიგოლ დიმიტრის (ზურაბის) ძე ორბელიანი 1800 წელს 2 ზოგიერთი

ცნობის მიხედვით 14 ოქტომბერს

გრიგოლის მამას, დიმიტრის (იგივე ზურაბს), საქართველოს

უკანასკნელ მეფეებთან მსახურობდა და მათთან ნათესაური

კავშირითაც იყო დაკავშირებლი. დედა, ხორეშანი, ერეკლეს II-ის

ქალის, ელენეს ასული იყო. ამრიგად, დედის მხრივ პოეტი

ბაგრატიონებს ენათესავებოდა.ხორეშანი იშვიათი სულიერი და

ზნეობრივი თვისებების მქონე ქალი იყო.

გრიგოლი დაიბადა იმ დროს როდესაც ძველი დროების რეჟიმი გაქრა

და ახალი დროის რიჟრაჟი ჯერ კიდევ სიბნელით არის გარემოცული.

ზურაბს გრიგოლის მამას საკუთარი კარის ეკლესია ჰქონდა საკუთარი

მღვდელი ჰყავდა და აქედან გამომდინარე გრიგოლს ბევრი ისეთი

ღონისძიება უნდა ჰქონოდა რაც უმრავლესობას არ ჰქონდა. გრიგოლს

ბავშობიდანვე დედისგან ჩანერგილი ჰქონდა: ღვთის შიში, ერთგულება

მამულის, განუზომელი პატივისცემა მშობელბისა და ნათესავებისადმი

და წესიერებისა და თადარიგის სიყვარული.

ბავშობაში მასზე დიდი გავლენა მოახდინა იმ ლაპარაკებმა რაც მის

ოჯახში იყო მეფე ერეკლეს გარდაცვალება, აღა-მაჰმადის ქართლის

აოხრება, ბატონიშვილთა ყურთაგლეჯა მანიფესტი და სხვა. ამ

ყველაფერმა მოახდინა მისი გონებრივი არსის, ნორჩი გამოხატულების

და შტაბეჭდების მთელ მის ზნეობრივობაზე და გონების არსზე

ჩამოყალიბებაში.

გრიგოლ ორბელიანისათვის წერა-კითხვა უსწავლებია ანჩისხატის

დეკანოზ დიმიტრი ალექსი-მესხიშვილს, რომელიც თავისი დროის

ცნობილი მწიგნობარი იყო შემდეგ პატარა გრიგოლი მშობლებს

მიუყვანიათ კეთილშობილთა სასწავლებელში. დამთავრებამდე

გრიგოლ ორბელიანი გადასულა ახლად გახსნილ საარტილერიო

სკოლაში. 16წლის ასაკში მომავალი ოფიცერი შედის იუნკრად 21-ე

საარტილერიო ბრიგადაში, სადაც მან 20 წლის ასაკამდე დაჰყო